Ups-and-downs (9/02 – 16/0)

Onze eerste zondag in Jimma is aangebroken, net zoals bij ons zijn de meeste winkels gesloten. Dus hadden we een echte rustdag.

We zijn gaan lunchen bij Mulu, de local die een project opstartte voor arme kinderen, ze had heerlijk gekookt! Daarna mochten we genieten van een echt stukje Ethiopische cultuur, de bekende koffieceremonie.

We konden tijdens de ceremonie genieten van de geur van geroosterde koffiebonen en een soort kruid dat ze op hete kolen gooien (puur voor de geur). In het begin was dit zeer aangenaam, maar als je een halfuur in een kleine ruimte met zoveel geuren zit wordt het wel even benauwd. De koffie die we kregen was een echte typische sterke Ethiopische koffie, niet 100% mijn ding maar met een lepeltje rietsuiker werd de smaak voor mij al veel aangenamer.

Week 2 gaat van start. Eindelijk ging onze stage van start.

Maandag ontmoetten we de supervisor van onze stage, Dr. Tadesse. Van hem kregen we de volledig uitleg over onze stage, wat er van ons verwacht werd, in welke school we stage gaan doen en ook de verschillende fases van onze stage werden uitgebreid besproken. Dit gesprek ging, niet zoals bij ons op een kantoortje, door op een gezellig terras waarbij we samen een koffie (met een lepeltje rietsuiker voor mij) dronken.

Onze stage zou starten met een observatie. Eerst de school, het lerarenteam en de kinderen leren kennen, daarna was het de bedoeling dat we de lessen in één klas gingen observeren. We gaan zien hoe de leerkracht van het vak Engels te werk gaat, welke middelen er gebruikt worden, welke lessen er gegeven worden, etc.

Heel enthousiast vertrokken we dinsdag naar de lagere school die ons toegewezen was om te starten met onze observatie. Na een korte ontmoeting met de directeur werden we door de vice-directeur, Samuel, meegenomen naar zijn kantoor en hebben 2 uur lang gesproken over Engelse grammatica, de lessenroosters, en nog veel meer. Daarna mochten we terugkeren naar het hotel.

Woensdag vertrokken we opnieuw naar de lagere school, alweer erg enthousiast, met het idee dat we vandaag écht zouden starten met de observatie. We keken er echt naar uit. Bij aankomst werden we ontvangen door Samuel en na een kort gesprek werden we meegenomen naar een klas.

Hij sprak kort met de leerlingen van de klas en richtte zich dan naar Sam, een medestudent, en vroeg haar om zichzelf voor te stellen, duwde haar een 3-tal krijtjes in haar handen en zei met een lach ‘you can teach now’. Wij, Hanne en ik, werden meegenomen en werden één voor één gedropt in een andere klas om net zoals Sam ons voor te stellen en te starten met lesgeven. Totaal onverwacht, zonder voorbereiding of voorbereidingstijd, zonder meer informatie over de kinderen en hun kennis en zonder klasleerkracht. Een beetje in shock lukte het ons alle 3 om de kinderen min of meer bezig te houden.

Tijdens de speeltijd maakten wij Samuel duidelijk dat dit niet de bedoeling was en dat het voor ons heel moeilijk was om zo maar te starten met het geven van lessen.

Hij stelde ons gerust en na de speeltijd mochten we een les Engels gaan observeren van de oudste leerlingen. Minsten 3 keer vroegen we of er zeker een leerkracht aanwezig was die les zou geven, telkens was het antwoord ‘yes’.

Niet dus.

Hanne en ik worden weer gedropt in een klas, met dit keer een stuk of 40/50 leerlingen, zonder leerkracht en werd er van ons verwacht dat we een les gaven. Vanaf het moment dat Samuel ons achterliet in de klas begonnen de leerlingen met roepen, tieren en Amhaarse woorden naar ons hoofd te slingeren, waarvan ik door hun gelach kon afleiden dat het geen complimentjes waren. Na ongeveer 10 minuten hebben we de beslissing genomen om de klas te verlaten.

Aangedaan en teleurgesteld kwamen we aan in het hotel.

We namen contact op met onze stagebegeleider in België en met dr. Tadesse om ons hart te luchten en raad te vragen. Het probleem was eigenlijk dat er deze week eigenlijk geen lessen gegeven werden omwille van het uitreiken van de examenpunten, waardoor er ook weinig leerkrachten aanwezig waren in de school. Na een opluchtend en verduidelijkend gesprek, de dag na de gebeurtenis, met dr. Tadesse kregen we het advies om de volgende maandag pas weer naar de school te gaan en dan zou alles goed komen.

Vrijdag hadden we daardoor een hele dag tijd om nog meer van Jimma te verkennen, onze was te doen (wat heel veel tijd in beslag nam!) en de bekomen van de bewogen afgelopen dagen.

Zaterdagvoormiddag kregen we de kans

om deel te nemen aan het project van Mulu, Ende Enat. Het is een project dat ervoor probeert te zorgen dat kinderen uit arme gezinnen en straatkinderen de kans krijgen op educatie. Zo werd er bijvoorbeeld eerst een les gegeven over ‘HIV and how to prevent’ en daarna ging het over hun ‘long term vision/plan, what do they have to do/wich behavior will bring them to the positive side (university,…) and wich obstacles will put them in the negative side (the streets,…)

Vervolgens namen we de kinderen mee naar buiten en speelden we met hun verschillende spelletjes. Hetgeen waar ik hier aangenaam door verrast was dat ondanks de taalbarrière het best wel gemakkelijk ging om een spel uit te leggen. We deden dit door het uit te beelden en met alle studenten een keer voor te doen hoe het spel in elkaar zat. Opnieuw werd ik verrast toen de kinderen opeens zelf het heft in handen namen en op dezelfde manier als ons hun spelletjes gingen uitleggen aan ons. Hierdoor ontstond er een wisselwerking tussen de spelen die wij kennen en hun typische spelen.

Al bij al was het een week met ups-and-downs, met erg veel leerrijke ervaringen (zeker als we spreken over hoe we er mee om moeten gaan) en weer zoveel prachtige herinneringen die ik voor de rest van mijn leven zal meedragen.