Na een lange vlucht van Zaventem naar Addis Abeba, de hoofdstad van Ethiopië, werden we meteen ondergedompeld in de Afrikaanse ‘way of living’. We volgden de grote menigte naar de eerste douanecontrole, daar liep alles erg vlot maar ook weer erg chaotisch.
Moe maar enthousiast komen we aan in de terminal om onze visa aan te vragen en onze volgende vlucht richting Jimma, onze eindbestemming, te nemen. We dachten dat alles zichzelf wel zou uitwijzen, maar niets is minder waar. Toen we aan de eerste persoon vroegen waar we moesten zijn om ons visum aan te vragen, bleek dat we al op de verkeerde plaats in de luchthaven zaten. Langs de tegengestelde richting terug door de douanecontrole en na het nog minstens 5 keer te vragen kwamen we eindelijk bij het visumloket.
Ook hier was het alles behalve gemakkelijk. Na 2 uur communiceren met ons beste Engels ondersteund door de vreemdste gebaren, telkens doorverwezen te worden van de ene naar de andere plaats, van de ene naar een andere persoon kregen we uiteindelijk van ‘the bosses’ te horen dat we een visum kregen voor 1 maand.
Een beetje teleurgesteld gingen we hiermee naar de terminal om onze volgende vlucht te nemen. Na 5 keer telkens verkeerd te lopen (waarbij elke keer ook een douanecontrole hoort) kwamen we uiteindelijk een 15-tal minuten voor het boarden aan in de juiste terminal.
Een korte vlucht van 55 minuten later kwamen we eindelijk aan op onze eindbestemming. Met open armen werden we opgewacht door een local, genaamd Mulu, die ons meenam naar ons hotel. Meteen werden we naar onze kamer gebracht en konden we op adem komen van de turbulente reis.
Comments